12 کاری که پدر و مادرها برای تربیت عاطفی صحیح کودکان باید انجام دهند!

12 کاری که پدر و مادرها برای تربیت عاطفی صحیح کودکان باید انجام دهند!

پدر و مادر بودن کار ساده ای نیست. اغلب با سهم منصفانه ای از چالش های ترببت عاطفی گودکان همراه است. پیمایش در سفر نیاز به پشتکار و تفکر استراتژیک دارد، زیرا هیچ کتابچه راهنمای یکسانی وجود ندارد که بتوان به آن تکیه کرد. گاهی اوقات، ما با رفتارهایی از سوی فرزندانمان مواجه می شویم که ما را متحیر می کند و تلاش ما برای اصلاح آنها گاهی اوقات نتیجه معکوس می دهد و منجر به ناامیدی و خستگی هم برای والدین و هم برای فرزندان می شود.

در ادامه با برخی از این کارهایی که برای تربیت عاطفی کودکان آشنا خواهید شد. با ما همراه باشید:

1. نقاط ضعف آنها را درک کنید

هر کودک منحصر به فرد است و دارای مجموعه ای متمایز از مهارت ها و ویژگی ها است. این تفاوت ها در تربیت عاطفی کودکان نیز تفاوت ایجاد می کند. این ویژگی ها هم مزایا و هم معایبی دارند. کمال گرا بودن را مثال بزنید – در حالی که می تواند در برخی وظایف مفید باشد، ممکن است در تعاملات اجتماعی چالش هایی ایجاد کند. نقاط قوت مجموعه مهارت‌های کودک اغلب در فعالیت‌های خاص، مانند برتری تحصیلی، اما تلاش برای تمرکز در خانه، آشکار می‌شود.

2. به آنها اجازه دهید تا احساسات منفی خود را بیان کنند

کودکان، بر خلاف بزرگسالان، نمی توانند احساسات خود را پنهان یا سرکوب کنند، تا حدی به دلیل رشد مداوم مهارت های خودکنترلی. علاوه بر این، آنها ممکن است برای بیان احساسات خود از طریق کلمات تلاش کنند. به همین دلیل است که ما باید به آنها کمک کنیم تا زبان مناسب برای بیان احساسات خود بیابند. یکی از رویکردهای مؤثر تربیت عاطفی کودکان است که مستقیماً از آنها در مورد تجربیاتشان بپرسیم و به آنها اجازه دهیم فضای لازم برای باز کردن آن ها باز شود.

3. مراقب احساسات خود باشید

کودکان می توانند نگرش ها، عواطف و طرز فکر والدین یا دیگر شخصیت های تاثیرگذار در زندگی خود را جذب و منعکس کنند. هنگامی که بزرگسالان به طور مداوم استرس را تجربه می کنند، فرزندان آنها احتمالاً این روحیه را منعکس می کنند. این پدیده که به عنوان سرایت عاطفی شناخته می شود، فراتر از تقلید صرف است و شامل انتقال احساسات است که گویی انرژی های محسوسی هستند که در یک اتاق در گردش هستند، همانطور که علوم اعصاب توضیح داده است.

4. انتظارات درست را تعیین کنید

وقتی والدین احساسات خود را با گفتن «من از تو ناامیدم» ابراز می‌کنند، ممکن است تأثیری مشابه با گفتن «تو من را ناامید کنی» روی کودک داشته باشد. این می تواند باعث شود آنها احساس کنند که نتوانسته اند انتظارات والدین خود را برآورده کنند. والدین باید احساسات خود را در مورد اعمال فرزندشان به روشی متفاوت منتقل کنند و به آنها کمک کنند تا تأثیر واقعی انتخاب هایشان را درک کنند. والدین می‌توانند با تأکید بر مراقبت و نگرانی فرزندشان، احساسی را که رفتار فرزندشان ایجاد می‌کند، به اشتراک بگذارند.

5. از تحریک بیش از حد آگاه باشید

تشویق فرزندانمان به شرکت در فعالیت هایی که باعث رشد و تکامل آنها می شود مفید است. با این حال، مهم است که ضرب المثل “خیلی خوب است” را به خاطر بسپارید. بارگذاری بیش از حد برنامه های آنها می تواند منجر به تحریک بیش از حد شود، که زمانی رخ می دهد که کودکان در معرض فعالیت بدنی بیش از حد، تجربیات شدید و صداهای بلند، از جمله موارد دیگر قرار می گیرند.

6. از تمایل آنها به بازی حمایت کنید

کودکان اغلب انرژی فراوان و تمایل زیادی به بازی دارند. مهم است که بدانیم بازی یک جنبه حیاتی از رشد و تربیت عاطفی و فیزیکی آن ها است. زیرا باعث رشد مهارت های مختلف و تسهیل یادگیری می شود. با این حال، بزرگسالان ممکن است گاهی اوقات برای درک دعوت کودک به بازی دچار مشکل شوند و به اشتباه آن را به عنوان یک رفتار نادرست در نظر بگیرند زمانی که کودک می خواهد احساسات خود را ابراز کند و با دیگران ارتباط برقرار کند.

7. سعی کنید هرگونه واکنش تکانشی که ممکن است داشته باشید را کنترل کنید

والدین معمولاً وقتی فرزندانشان بلافاصله رفتاری را انجام می دهند که به آنها گفته شده بود، ناامید می شوند. با این حال، درک این نکته مهم است که کودکان توانایی خود را برای کنترل تکانه ها و پیروی از قوانین به طور کامل توسعه نداده اند. ایجاد مهارت خودکنترلی به زمان نیاز دارد و معمولاً تا سنین نوجوانی به طور کامل بالغ نمی شود.

8. نیاز آنها به حرکت و فعال بودن را درک کنید

به‌عنوان والدین، زمانی که ما از کودکان انتظار داریم به سادگی استراحت کنند و ثابت بمانند، می‌تواند ناامیدکننده باشد، اما به نظر می‌رسد که آنها در حرکت دائمی هستند. کودکان به طور طبیعی انرژی فراوان و میل شدیدی برای فعال بودن دارند. به جای تلاش مداوم برای اصلاح رفتارشان، کمک به آنها برای هدایت این انرژی به سمت فعالیت هایی که تعادل را ایجاد می کنند، می تواند مفیدتر باشد. تشویق آنها به انجام فعالیت های بدنی مانند بازی در پارک، دوچرخه سواری، بازی فوتبال یا شرکت در هر ورزش مورد علاقه آنها می تواند به آنها کمک کند انرژی خود را به طور مثبت و سازنده مصرف کنند.

9. مرزها را به طور موثر تعیین کنید

کودکان اغلب زمانی که مرزها ناسازگار به نظر می رسند، مانند دریافت پاداش یک روز برای یک عمل خاص و عدم دریافت آن روز بعد با وجود تکرار همان رفتار، آن را گیج کننده می دانند. بسیار مهم است که در قوانینی که برای کودکان وضع می کنیم، اعم از پاداش دادن به آنها یا تعیین محدودیت ها، سازگار باشیم. داشتن قوانین واضح و ثابت به کودکان کمک می کند تا انتظارات را درک کنند و از ناامیدی که می تواند عواقب ناخواسته ای داشته باشد اجتناب کنند.

10. استقلال آنها را تشویق کنید

مانند بسیاری از بزرگسالان، کودکان به طور طبیعی خواهان استقلال و احساس مالکیت بر تصمیمات خود هستند. مشاهده کودکانی که علیه تلاش‌های والدین خود برای کمک به آنها عصیان می‌کنند، معمول است. اگرچه این ممکن است برای والدین گیج کننده به نظر برسد، اما درک دیدگاه آنها مهم است. وقتی کودکی تمایل دارد که تخت خود را به طور مستقل مرتب کند، بهتر است به او اجازه دهید این کار را انجام دهد. با اجازه دادن به آنها برای پیگیری مقاصد خود، به آنها قدرت می دهیم تا توانایی های خود را درک کنند و استقلال بیشتری را تقویت کنند.

11. چیزهای خاص مربوط به دستاوردهای فرزندتان را تحسین کنید

در تربیت عاطفی کودکان، مهم است که به نحوه ستایش فرزندانمان توجه داشته باشیم. در حالی که عباراتی مانند “من خیلی به تو افتخار می کنم!” یا “کار عالی!” ممکن است بی گناه به نظر برسند، آنها می توانند ناخواسته از ارزش دستاوردهای واقعی بکاهند. هنگامی که ما بیش از حد فرزندان خود را برای کارهای معمول یا دستاوردهای جزئی تحسین می کنیم، تحسین می تواند اهمیت خود را از دست بدهد.

12. بتوانند در شرایط خاص احساسات خود را بخوانند

بزرگسالان گاهی اوقات به دلیل عواملی مانند خستگی، کمبود خواب، استرس یا گرسنگی دچار نوسانات خلقی می شوند. به همین ترتیب، کودکان نیز دچار این نوسانات خلقی می شوند. با این حال، تفاوت اصلی این است که توانایی آنها برای کنترل احساسات خود در چنین شرایطی به اندازه بزرگسالان توسعه نیافته است. بنابراین، ما باید تغییرات خلق و خوی آنها را مشاهده کرده و به طور موثر به آنها پاسخ دهیم، زیرا کودکان ممکن است برای برقراری ارتباط با آنچه تجربه می کنند دچار مشکل شوند.

سخن آخر

تربیت عاطفی فرزندان می تواند سفری چالش برانگیز و پر از فراز و نشیب باشد. در حالی که ما تلاش می کنیم از اشتباهات اجتناب کنیم و بهترین ها را برای بچه هایمان فراهم کنیم، مهم است که به یاد داشته باشیم که فرزندپروری نیز یک تجربه قابل توجه و سرشار از عشق و رشد است.